Ik en mijn fotografie
Zolang als ik mij kan herinneren ben ik altijd wel met fotografie in aanraking geweest. Mijn vader heeft ook altijd gefotografeerd en ik zie hem nog lopen
met zijn grote koffer en zijn statief. Hij was altijd bezig met de juiste compositie, zoeken naar het mooie licht en de perfecte foto.
Als klein meisje stond ik eigenlijk liever voor de camera en wilde ik ook heel graag fotomodel worden, maar welk meisje wil dat niet. Ik was er echter van
overtuigd dat het mijn roeping was, maar helaas werden mijn dromen vernietigd door mijn lengte. Daarna heb ik maar besloten dat het over was met die
fotografie en dat heb ik volgehouden tot ver na mijn pubertijd :)
Uiteindelijk ben ik zelf maar eens de camera gaan oppakken en kwam zo tot de ontdekking dat ik dat wel heel erg leuk vond om te doen, maar het echte
virus is uiteindelijk sinds 2009 in mijn lijf en ledematen doorgedrongen. Ik ben gaan lezen over techniek, diafragma, sluitertijd, lichtmeting enzovoorts. Na
lang met een compact camera te hebben gefotografeerd, ben ik overgestapt naar een Nikon D90 spiegelreflex camera en er ging een wereld voor mij open.
Ondanks dat ik nu veel meer weet over alle techniek van de camera, blijft fotografie voor mij iets wat ik met mijn hart doe en waar ik mijn gevoel in wil leggen,
zonder de hele tijd alleen maar op de techniek te letten. Het geeft mij rust en ontspanning en ik kan me mijn leven inmiddels niet meer voorstellen zonder mijn
trouwe vriend, de camera. Ik hoop dan ook nog heel lang mooie foto's te kunnen maken en nog veel te leren.
Veel plezier op mijn site, ik kan alleen maar hopen dat jullie net zoveel genieten van mijn foto's als ik deed toen ik ze maakte.
Mary-Anne
met zijn grote koffer en zijn statief. Hij was altijd bezig met de juiste compositie, zoeken naar het mooie licht en de perfecte foto.
Als klein meisje stond ik eigenlijk liever voor de camera en wilde ik ook heel graag fotomodel worden, maar welk meisje wil dat niet. Ik was er echter van
overtuigd dat het mijn roeping was, maar helaas werden mijn dromen vernietigd door mijn lengte. Daarna heb ik maar besloten dat het over was met die
fotografie en dat heb ik volgehouden tot ver na mijn pubertijd :)
Uiteindelijk ben ik zelf maar eens de camera gaan oppakken en kwam zo tot de ontdekking dat ik dat wel heel erg leuk vond om te doen, maar het echte
virus is uiteindelijk sinds 2009 in mijn lijf en ledematen doorgedrongen. Ik ben gaan lezen over techniek, diafragma, sluitertijd, lichtmeting enzovoorts. Na
lang met een compact camera te hebben gefotografeerd, ben ik overgestapt naar een Nikon D90 spiegelreflex camera en er ging een wereld voor mij open.
Ondanks dat ik nu veel meer weet over alle techniek van de camera, blijft fotografie voor mij iets wat ik met mijn hart doe en waar ik mijn gevoel in wil leggen,
zonder de hele tijd alleen maar op de techniek te letten. Het geeft mij rust en ontspanning en ik kan me mijn leven inmiddels niet meer voorstellen zonder mijn
trouwe vriend, de camera. Ik hoop dan ook nog heel lang mooie foto's te kunnen maken en nog veel te leren.
Veel plezier op mijn site, ik kan alleen maar hopen dat jullie net zoveel genieten van mijn foto's als ik deed toen ik ze maakte.
Mary-Anne